Een fantastisch begin...

Vandaag begon de module muzische school. Hiervoor moesten we naar het VLOS in Sint-Niklaas. Eerst kregen we te horen wat de naam van ons thema was voor deze module. Dat was 'Toekomst in je koffer '. Ik begon er al vanalles bij te bedenken. Ik dacht dat we zouden werken rond de toekomst of wat wij in onze koffer zouden steken als we op reis zouden gaan... . Maar dat bleek niet waar te zijn. Eerst kregen we een filmpje te zien en daarna een lied met als titel 'Vluchten kan niet meer'. Dit alles ging dus over vluchtelingen en het vluchten zelf.
Wanneer de inleiding voorbij was, mochten wij zelf aan de slag gaan. We kregen als opdracht om in groepjes van 4 een verhaal te schrijven over een vluchteling. Het moest lijken dat de vluchteling het zelf verteld. Ik mocht bij dat verhaal gebruik maken van sleutelwoorden. Zo'n opdracht is helemaal iets voor mij. Toen we de sleutelwoorden kregen, zag ik al een heel verhaal voor mij. We begonnen dan ook onmiddellijk te schrijven. We schreven niet alles in volle zinnen uit, maar ook gewoon met sleutelwoorden. Daarna vertelden we ons verhaal aan de hele groep.
Hierna was er nog een stellingenspel over de migranten. Wie akkoord was moest rechts gaan staan, wie niet akkoord was links. Bij ons kwam de cultuur, de taal en de werkloosheid aan bod. Ik had wel steeds een mening, maar ik vond het moeilijk om te zeggen ofdat ik akkoord was of eerder niet akkoord. Daarna kregen we 3 prenten te zien ( een koelkast, een rode hond en een vraagteken). We moesten 1 prent kiezen en er een titel + verhaal bij verzinnen. Bij het zien van de koelkast dacht ik onmiddellijk aan de verschillende standen van de maatschappij. Dit was het echter niet. Het ging er over dat er geen eten in de koelkast lag. Ze was helemaal leeg. Hierna was er nog een opdracht voorzien. Die luidde als volgt 'Schrijf ze vrij...'. Door tijdsgebrek konden we deze jammer genoeg niet meer doen.

Tijdens de tweede sessie gaf een mevrouw eerst uitleg over het VLOS. Daarna vertelde ze het verhaal van Youssef, een jongen die gevlucht was samen met zijn ouders. Dit verhaal werd ondersteund door prenten op een PowerPoint. Wanneer het verhaal ten einde was kregen we een strip met als titel (Het geheim van Youssef). Dit was het vervolg van het leven van Youssef. Persoonlijk vond ik het zeer leuk gedaan. Na het lezen van het stripverhaal kreeg ik een tekstballon. Deze moest ik bij de juiste prent vooraan gaan plaatsen. Dit was de vastzetting van het verhaal.
Hierna gaf de vrouw ons de kans om een nieuwe vastzetting te bedenken. Wij dachten aan een koffer waarin de leerlingen iets mochten tekenen, schrijven, ... dat zij zouden meenemen als ze moesten vluchten. Als tweede optie konden we ook nog de vraag stellen 'Wat zou jij Youssef willen meegeven?'.

Strip

Tekstballonnen met prenten

Koffer 'Wat zou jij Youssef willen meegeven?'

 Hierna zat de voormiddag erop. In de namiddag kregen we een rondleiding in het STEM. Het was een tentoonstelling die ook met vluchten te maken had. De titel van de tentoonstelling was '50 jaar migratie'. De zaal was in twee delen opgesplist, een turkse kant en een marokkaanse. Het eerste wat mij opviel was de portretten van de mensen die er hingen. Dat sprak mij echt aan. In de lagere school zou ik hiermee als sfeerschepping wel aan de slag mee willen gaan. We kregen eerst een rondleiding van een gids in het marokkaanse gedeelte. Een marokkaanse mevrouw gaf hier ook uitleg bij hoe het bij haar in die tijd was. Hierdoor kon ik mij alles beter inbeelden.
Daarna kregen we een rondleiding van twee turken in het turkse gedeelte. Op het einde moesten twee studenten een rollenspel doen. De ene was de klant bij de slager, de andere de verkoper. De klant was turks en sprak helemaal geen Nederlands. Zo werd het duidelijk dat het voor die mensen heel moeilijk moest geweest zijn en nu soms nog. Met kinderen uit de lagere school zou ik het ook zo aanpakken. Zo krijgen ze net als ik een duidelijk beeld over de situatie.

Deze fantastische muzo-dag zit erop. Ik kijk al uit naar morgen!