slotreflectie

Vrijdag hadden we onze 'laatste' muzo-lessen. Het voelde wel raar om nooit meer muzo op de hogeschool te krijgen. Het is dus nu de moment om terug te blikken op deze 3 muzische jaren op de hogeschool.

In het begin van mijn opleiding was ik een zeer verlegen meisje. Hierdoor zag ik muzo niet altijd even goed zitten. Ik trad steeds op de achtergrond. Tijdens deze lessen had ik altijd dezelfde gedachte in mijn hoofd. Deze gedachte was: 'Wat zullen de anderen niet van mij denken?'. Wanneer ik in het tweede jaar zat, ging deze gedachte geleidelijk aan weg. Zeker wanneer we het kamishibai-project hadden. Hierin ben ik heel hard kunnen uitgroeien. Ik werd veel creatiever. Het was net also ik opeens mijn fantasie op hol kon laten slaan.

Vroeger vond ik muzo-lessen uitschrijven voor stage altijd een hele klus. Nu dat ik weet waar ik kan zoeken voor inspiratie gaat dat al veel vlotter. Ook doordat ik mijzelf veel vrijer voel en veel meer durf, lopen deze lessen al veel vlotter. Tijdens deze lessen zou ik er nog wat meer diepgang in moeten steken. Als ik nog meer vanuit de kinderen werk, kom ik misschien op nog verrassendere resultaten. Dit probeer ik zeker en vast waar te maken in mijn stage in het zesde leerjaar.

Tijdes de sessies in Dworp heb ik geen enkele keer met de gedachte gezeten van want mijn medestudenten van mij vonden. Ik voelde mij in een zeer veilig klimaat. Op de muzodag zelf heb ik toneelgespeeld. Vroeger zou ik dit nooit gedaan hebben. Dit geef ik zelf ook aan in mijn muzofolio's. Het toneelspelen verliep zelf nog niet super. Ik zou dichter bij de kinderen kunnen gaan staan, waardoor ik hen meer betrek. Tijdens het toneel probeerde ik om de kinderen te betrekken door vragen te stellen. Hierbij mekte ik dat ik moet opletten met wat voor soort vragen ik stel. Ik stelde namelijk veel ja/nee-vragen en de iets oudere kinderen durfden wel eens 'nee' roepen, wanneer ik eigenlijk een 'ja' verwachte. In de toekomst hou ik hier zeker rekening mee. Ik ga ervoor zorgen dat ik op voorhand over mijn vragen heb nagedacht. Zo moet ik mij tijdens het toneelspelen geen zorgen mee maken. Het toneeltje zelf vond ik ook nog niet super in elkaar zitten. Als we hier iets langer de tijd voor hadden gekregen, zou ik het toneel meer uitschrijven, zodat iedereen perfect weet wat hij moet doen en moet zeggen. Nu was het vooral improviseren op de moment zelf. Wanneer het meer uitgeschreven geweest zou zijn, zou je in het toneel zelf nog meer diepgang kunnen steken naar het thema van de muzodag.

Tot slot kan ik dus concluderen dat ik al op de goede weg ben, maar aan het einde ben ik nog zeker en vast niet. Ik heb doorheen de jaren meer zelfvertrouwen gekregen en mijn creativiteit is ook sterk gegroeid. Als leerpunt voor mijn muzo-lessen zou ik de kinderen nog meer willen prikkelen en uitdagen. Ik heb uit de muzodag geleerd dat je in zo'n dag zeer veel tijd moet steken. Die tijd zou ik dus willen benutten om meer tot in het detail te kunnen werken.

Al de lessen op de campus hebben mij geholpen om steeds meer te groeien en mijzelf tegen te komen.

Dworp dag 4

Dit was de laatste dag. Gelukkig konden we wat langer slapen. Wanneer ik was opgestaan, maakte ik mijn valies. Als iedereen klaar was, gingen we richting het lokaal waar we onze valies konden zetten om vervolgens aan te schuiven aan het ontbijt.
Daarna werden we verwacht in de groepen van de scholen. We kregen een blad waarop we voor ons groepje (Bij mij was dit enkel voor coördinatie.) een talent moesten opschrijven en een leerpunt. Echte leerpunten heb ik niet opgeschreven, omdat ik vond dat het super was verlopen. Niet iedereen kan uitblinken in alles, want dan zijn er geen verschillen in een groep en zou het rap botsen. Vervolgens legden we dat voor aan onze teamgenoten.
Wanneer we dit hadden besproken, keken we naar de filmpjes die waren gemaakt over de muzodag zelf. Wanneer ik even rond mij keek, zag ik dat iedereen naar deze dag met een glimlach terugkeek.
Hierna was er een bewegingstussendoortje. We moesten eerst op huisnummer gaan staan, daarna volgens leeftijd en tot slot op alfabet. Zo werden we per 4 in een groepje geplaatst. In dit groepje moesten we eerst brainstormen over de module muzische school. Al wat werd gezegd schreven we op op een A3-papier. Vervolgens trokken we elk afzonderlijk een blad met daarop een soort gedicht. Ik had het stiftgedicht. De woorden uit het krantenartikel kiezen, had ik al rap gedaan. Maar om er een gedicht mee te schijven duurde het wel wat langer. Ik vond het moeilijk, maar deze techniek hou ik zeker in mijn achterhoofd om ook eens toe te passen in de lagere school. Wanneer dit klaar was, lazen er enkelen hun gedicht voor. De docenten gaven ons ook nog feedback over de afgelopen dagen in Dworp. Als dit afgerond was, was het tijd om te gaan eten. Dit werd ons laatste avondmaal in Dworp.
Nadat we ons middagmaal (frieten met kippensaté) hadden opgegeten. Namen we onze valies en gingen we richten de bus op weg naar huis.
Moe maar voldaan blik ik terug op een fantastische 4-daagse.

Mijn gedicht:

NIET TE MISSEN NIEUWIGHEDEN!

We kregen een interessant koffervolume mee.

Het was hartveroverend, krachtig, leuk en origineel.

Onze ambities kwamen samen op 1 plaats.

Tegen dit alles zeg ik geen nee.

Dworp dag 3

We moesten al vroeg uit ons bed. Het beloofde een drukke dag te worden, dus even buiten lopen voor de frisse lucht deed wel deugt toen ik naar het ontbijt wandelde. Na het ontbijt ging de groep van de coördinatie al op pad naar de school. Wij hadden geluk en moesten niet zo ver stappen, want de gemeenteschool kwamen we eerst tegen.

Eerst gingen we de directrice begroeten. Daarna namen we een kijkje in alle lokalen die ons ter beschikking werden gesteld. Ons plaatsje was in de gang. Daar installeerden we ons dan ook. Hierna waren de anderen er. We begeleiden hen naar de juiste lokalen en overliepen nog eens rap met hen wat er allemaal moest gebeuren. Er was een klein probleem met een koffer die op de verkeerde  school stond, maar dit was al rap weer opgelost.

Wanneer iedereen klaar was, ging de bel en begon ik aan mijn toneeltje. Dit deed ik met nog een andere student. Het was veel improviseren op de moment zelf, omdat we de dag voordien hier niet zo veel tijd voor hadden. Ik had misschien iets dichter tegen de kinderen kunnen staan. Dan leken ze iets meer betrokken te zijn. Toen ik aan het spelen was, merkte ik ook op dat ik moet oppassen met ja/nee- vragen. De oudere kinderen durven wel eens nee te roepen. Hierin ben ik wel al hard gegroeid, want vroeger zou ik het nooit gedurfd hebben om voor zoveel kinderen toneel te gaan spelen. Wanneer het toneel was afgelopen, gebeurde de groepsverdeling. Deze verdeling gebeurde aan de hand van verschillende soorten koffers. Deze ging zeer vlot. 

Hierna was het de beurt aan onze medestudenten om de workshops te geven. Ik ging samen met 2 studenten langs bij de workshops om filmpjes te maken en even mee te doen. Ook verwittigden wij hen hoeveel tijd ze nog hadden. Wanneer het wissel was, liep ik rond met een xylofoon om dit duidelijk te maken aan iedereen. De wissels verliepen daardoor zeer vlot. 

Tijdens de middagpauze was het even druk voor ons. De kinderen hadden hun keuze opgegeven voor de verdiepende workshop in de middag. Wij moesten hen verdelen. Dit verliep echter vlot, omdat we de dag voordien alles goed hadden uitgedacht. 

Wanneer de bel ging verdeelden wij de kinderen nu volgens kleur. Ook dit verliep vlot. Daarna ging iedereen naar zijn workshop. We gingen weer langs om te filmen en ik nam bij iedereen ook een voorwerp mee om in onze koffer te steken voor het slotmoment. Ik gaf weer aan met de xylofoon wanneer het tijd was om te beginnen aan de toonmomenten. Als de toonmomenten van start gingen, was de coördinatiegroep druk in de weer om de polyvalentezaal in orde te zetten voor het toonmoment. Ik speelde samen met nog een student ons toneeltje verder. Ik probeerde zo weinig mogelijk ja/nee-vragen te stellen. We lieten enkele kinderen naar voor komen om iets te vertellen over de workshops die zij hadden gedaan. Tot slot dansten we met iedereen richting de toekomt door het vliegerlied op te zetten.

Het was een ongelofelijk toffe ervaring. Ik heb mij de hele dag heel goed gehad. Ik blik er graag nog eens naar terug en zeker wanneer je je al die blije gezichtjes weer kunt voorstellen.

Wanneer de kinderen de school hadden verlaten, zetten wij terug alles op orden. Hierna keerden wij terug richting het domein. Daar kregen we een lange pauze. Die avond was het toonmoment, dus na even gerust te hebben, zorgden we dat al ons materiaal in orde was en oefenden we nog eens voor de laatste keer. Van deze drukke dag hadden we wel honger gekregen, dus we vulden onze maagjes met spaghetti. Hierna was het toonmoment. Ik was al zeer moe, maar sommige groepen hadden iets spectaculairs voorbereid. Soms kreeg ik er zelfs echt kippenvel van.

Omdat het de laatste avond was, dronken we nog iets in de bar. Maar daarna was het ook bedtijd voor ons.

Dit was de woordwolk (evaluatie) van ons toonmoment.

Dworp dag 2

Mijn dag begon met een stevig ontbijt. Hierna werden we allemaal verwacht in een lokaal. Daar mochten we een '10-uurtje' nemen. Ik nam een Bounty. Wanneer we naar binnen mochten bleek dat ons 10-uurtje niet enkel om op te eten was, maar ook als groepsverdeling diende. Doordat ik een Bounty had gekozen, zat ik in de groep van de gemeente school in Dworp. Vervolgens mochten we allemaal een legoblokje nemen. Ik nam een auto. Dit betekende dat ik in de groep van de coördinatie zat. Deze groep sprak mij wel aan, want ik had dit nog nooit eerder gedaan en ik wou wel eens weten hoe zoiets allemaal in elkaar zat.

Nadat de groepsverdeling was gebeurd gingen we met ons groepje van coördinatie bij elkaar zitten. We waren met 5vijf. Onze opdracht was om een begin- en slotmoment uit te denken, een doorschuifsysteem/groepsverdeling in elkaar te steken en een filmpje van de dag zelf te maken. Eerst bespraken we kort wat we zeker aan de school moesten vragen en wat we deze dag allemaal zouden doen. Met onze andere groepsleden die de workshop in elkaar moesten steken, werd er ook heel wat gecommuniceerd. Deze communicatie deed ik vooral. Ik ging vragen wat voor materiaal ze nodig hadden, of dat ze nog vragen hadden, ... . Voor de groep van de coördinatie was dit een zware dag. Doordat wij er voor kozen om alles voor elk groepje duidelijk op te schijven, konden we het spel spijtig genoeg niet meespelen. Dit spel droeg de titel 'Vul je koffer'.

Wanneer de andere studenten ook druk bezig waren of het spel aan het spelen waren, schrijf ik het begin- en slotmoment uit samen met nog iemand. Samen stelden we een planning van de dag op

 Ik kleurde de etiketten in voor de groepsverdeling in de namiddag. Dit zijn enkele voorbeelden wat we die dag allemaal hebben gedaan, maar dat was lang nog niet alles.

Het was al rap avond, dus tijd om te gaan eten. Er werd ons verteld dat we zeker niet mochten douchen voor de avondactiviteit. We moesten om half 8 terug aan het lokaal staan. Zoals afgesproken stond iedereen stipt nieuwsgierig klaar voor de avondactiviteit. Dit was namelijk dansen. In het begin zag ik het niet zo goed zitten en werd ik verlegen. Maar wanneer we bezig waren, vond ik het steeds leuker en leuker worden. Deze avond heb ik mij zeer goed gehad. Wanneer ze mij vragen of ik nog eens wil deelnemen, zeg ik zeker geen nee. Wanneer we goed in het zweet stonden en de dansles was afgelopen, gingen we nog even naar de bar om iets te gaan drinken. Daarna zeiden we Dworp slaapwel.

Dworp dag 1

We zijn rond 9 uur vertrokken met de bus richting Dworp. Ik keek er hard naar uit. Nog eens een bezoekje brengen aan het domein waar 2 jaar geleden alles begon.
Nadat onze koffers opgeborgen waren, begon onze eerste workshop. Ik had gekozen voor vertellen. We namen plaats in een kring en maakten al onze spieren los. Dit deden we door te bewegen. Daarna moesten we een anekdote vertellen. Eerst moesten we naar de grond kijken en als we begonnen te vertellen moesten we het publiek aankijken. Hierna werden we in groepjes van 4 verdeeld. We kozen een sprookje. Dat van ons was Sneeuwwitje. Iemand moest het verhaal op 6 min. vertellen, iemand op 4 min. (Dat deed ik.), iemand op 2 min. en de laatste persoon op 1 min. Bij ons was 6 min. zelfs nog te weinig om alles te kunnen vertellen. Zo zagen we dat hoe minder tijd we hadden hoe minder details we gebruikten. Terwijl we aan het vertellen waren, moesten we in het zand tekenen. Hierna gingen we terug in een kring gaan zitten. Iedereen moest 2 woorden opschrijven en deze in een zak steken. Ik koos voor de woorden 'gras' en hoed. De persoon rechts van jou trok een woord. Met dit woord moest je 1 zin maken waarin het woord voorkwam en het moest bij het verhaal aansluiten. Wanneer je je zin zei, moest je de klei bewerken. Dit vond ik persoonlijk een zeer toffe opdracht. Ik kon mijn fantasie de vrije loop laten gaan. Daarna gingen we weer per 4 gaan zitten. We moesten uit een prentenbundel 5 prenten kiezen. Hiermee moesten we een verhaal maken en dit dan vertellen aan de anderen. Weer kon ik mijn fantasie de vrije loop laten, dus iets verzinnen was niet zo moeilijk. We vertelden het verhaal ook met gekke stemmetjes.

Na deze sessie was het etenstijd. Op het menu stonden balletjes in tomatensaus met tuinkers. Nadat onze buikjes weer gevuld waren, was het tijd voor de tweede workshop. Ik koos voor body percussie. Eerst experimenteerden we op welke manier we allemaal geluid konden maken met ons lichaam. Iedereen moest een ander geluid maken. Zo gingen we de hele kring rond. Het was een hele klus om iets te vinden dat nog niet was geweest. Maar het is ons toch gelukt en het ging nog vlot ook. Hierna moesten we onze naam verklanken. Ik koos voor een gewone klap met mijn handen. We deden het voor en de anderen deden het na. Daarna moesten we de geluiden met de namen van de personen die voor ons zaten opsommen. Dit was een hele klus, maar het is ons gelukt. Om het moeilijker te maken zijden we onze namen er niet meer bij. Ik wou wel eens weten of het ons zou lukken als we verwisselde van plaats. Als we ons 'lied' dan uitprobeerde lukte het nog aardig. Daarna vormden we een binnencirkel en buitencirkel. Hierin probeerden we verschillende ritmes uit met de persoon die voor ons stond. Hierna gingen we in groepjes gaan staan en maakten we een ritme van 8 tellen. We stelden deze ook voor aan de anderen. Zij moesten dit op hun beurt nadoen. Zo werd er een lied gemaakt.Vervolgens werd er ons een lied aangeleerd. We leerden dit aan doordat er verschillende nummers werden geroepen. Bv. 2 en dan wisten wij welk stukje wij moesten doen. Daarna bouwden we het op en af. Om het moeilijker te maken deden we het ook nog in kanon. Als afsluiter van deze workshop maakten we een R&B nummer. Onze docent gaf ons een stukje van 4 keer 8 tellen. Dit oefenden we eerst in. Als dit in ons hoofd zat moesten we het zelf voortzetten door in groepjes van 4 iets te bedenken van 4 keer 8 tellen. Dit werd ook voorgesteld aan de anderen.

Na deze workshop mochten we kiezen wat we deden. Ik koos om de film 'Marina' te gaan bekijken. Persoonlijk vond ik dit een heel mooie film. Het paste zeker en vast bij ons thema. Wanneer de film gedaan was, was het weer tijd om te gaan eten.

Na ons avondmaal te hebben gegeten, gingen we richting de bar. Als avondactiviteit hadden we een quiz met de naam 'MUkwiZO'. Hierin waren verschillende reeksen. BV. een musicalronde, een muziekronde, een smaakronde, een kijkronde... . Ons groepje eindigden vierdes. Om dit te vieren dronken we nog iets in de bar en daarna zijden we slaapwel in Dworp.

De dag voor Dworp...

Morgen is het eindelijk zover, dan vertrekken we naar Dworp. Ik kijk er al naar uit!
Vandaag gingen we nog druk aan de slag op de campus.
Eerst kwam mijn directrice spreken van op Gavertje Vier. Zij vertelde ons hoe haar team met muzo aan de slag ging in hun lagere school. Zij werken adhv. een carrouselsysteem. Dit kan u ook lezen onder de titel 'schoolklimaat' op mijn blog.
Daarna stelden we onze evaluatiekoffer voor aan elkaar. Deze vindt u ook terug op mijn blog. Iedereen beoordeelde ongeveer 5 à 6 studenten.
Na de middagpauze zetten we de puntjes op de i voor ons toonmoment op donderdag in Dworp.
Ik laat jullie zeker en vast weten hoe het is geweest!

Voorstellen evaluatiekoffer

Voorbereiden toonmoment in Dworp

OVSG

Vandaag was het meer een theoretische dag op de campus. We kregen eerst onze opdracht voor in Dworp te horen. Aan de hand van een foto moeten we een muzisch toonmoment uitwerken.
Na even gebrainstormd te hebben, kregen we een sessie over OVSG van Eric De Witte. Hij gaf ons heel wat informatie over muzo in de praktijk. Bij mij vielen nu alle puzzelstukjes van muzo in elkaar. Tijdens deze sessie waren er ook 2 leerkrachten (een juf uit het eerste leerjaar en een juf uit het zesde leerjaar) en een directrice. Zij vertelden hun ervaringen over de praktijk. Op het einde van deze sessie moesten we een lesfiche maken rond het boek 'Het land van de grote woordfabriek'. Dit boek werd ook voorgelezen. Het is een prachtig verhaal. In de praktijk zou ik hier zeker en vast ook eens mee aan de slag willen gaan.

Muzische dag (deel 2)

Gisteren liet ik weten dat ik al een sessie beeld en media had gehad. Vandaag begon mijn dag met een sessie drama. Het begon dat we allemaal in een kring moesten gaan zitten. Het spel heette 'de stoel rechts van jou'. Als de stoel rechts van jou leeg was moest je er op kloppen en een naam roepen. Deze persoon moest er zo snel mogelijk op gaan zitten. Er stond ook een persoon in het midden. Deze moest proberen om voor de andere persoon te gaan zitten. Dit maakte het zeer spannend. Daarna stonden we weer allemaal in een kring en speelden het spel Hi-Ha-Ho. Bij Hi was jij de boom. Als de persoon naast jou de boom was, dan moest jij de boom omver hakken door Ha te roepen. Daarna viel de boom om en riep die Ho. Terwijl de boom dat deed wees die naar een persoon die de volgende boom zou zijn. Als je verkeerd was, moest je gaan zitten. Dit was een zeer lachwekkend spel. Nadat we uitgelachen waren, speelden we het spel 'masker' doorgeven. Om de beurt verstopten we ons gezicht achter onze handen. We drukten dan een emotie uit met ons gezicht. Deze emotie mocht enkel onze buur links van ons zien. Hij/zij liet dit dan aan de hele groep zien. Zo gingen we de hele kring rond.
Nu waren we al goed opgewarmd. Als eerste opdracht moesten we blij zijn. Dit deden we op muziek. Onze docent telde van 1 tot 10. Zo kon je de emotie opbouwen. Op 10 moest je mega blij zijn. Daarna werd er weer afgebouwd door van 10 naar 0 te tellen. Angst, verdriet en kwaad kwamen ook nog aan bod. Daarna keken we wie het best kon liegen. We moesten op 2 rijen gaan staan. Iemand van de eerste rij kreeg het 2-eurostuk. De tweede rij moest raden wie het had, maar die mochten zeker en vast niets vragen aan de anderen. Zelf vond ik dit een moeilijk spel. Ik had een persoon in mijn hoofd die het zou hebben en uiteindelijk bleek toch dat zij het niet had.
Na de pauze was het tijd om rollenspelen spelen. Op de grond lagen kaartjes. Wanneer de docent riep mochten we een kaartje nemen. Dit personage/deze ruimte moesten wij dan uitbeelden. Daarna moesten we per 2 gaan staan. We kregen elk een kaartje met een personage en dan kregen we nog een kaartje met de plaats waar we ons bevonden en de situatie die er zich afspeelden. Dit toneelstukje moesten we voorbereiden voor het kleine toonmoment op het einde.
Hierna kregen we per 2 weer zo'n kaartjes, maar dat niet alleen. We kregen ook een woord dat we zeker moesten gebruiken in ons stukje. Nu mochten we niets meer voorbereiden, maar was het enkel improvisatie. Hieruit kwamen hilarische dingen.
Als afsluiter speelden we nog een spel waarbij we niet mochten lachen. We moesten allerlei gekke woorden doorgeven naar rechts en links over laten oversteken. Wanneer we lachten, moesten we een rondje lopen rond de kring.

In de namiddag hadden we een les muziek. Weer zaten we allemaal in een kring rond een koffer. We schreven op een stukje papier wat wij later onze kinderen wouden meegeven en dat staken we in de koffer. Hierna zeiden we een tekst op. Na dit te zeggen, nam een persoon er een papiertje uit en las dit voor. Dit deden we tot de koffer weer helemaal leeg was. Hierna leerden we een Marokkaans lied aan.
Nadat we terug in onze kring per 4 zaten kregen we in ons groepje een situatie. Bij ons was dat dat er een gezin op de vlucht was. Hierover moesten we een muziekstukje maken en een partituur ontwerpen. Deze partituur kreeg ons ander groepje om dan na te proberen spelen. Ook moesten zij raden wat voor situatie wij hadden. Ik vond het soms wel moeilijk om te raden wat de situaties waren.
Na de pauze kregen we een blad. We kregen te horen hoe het boek 1001 nachten is ontstaan. Daarna beluisterden we een eerste fragment. Hierop moesten we tekenen hoe wij het ons inbeelden. Dit bespraken we kort. Als tweede opdracht moesten we luisteren hoeveel keer een stuk herhaald werd en met welke instrumenten. Hierna speelden we enkele ritmes na met de ritmestokjes. Als laatste opdracht moesten we ons inbeelden waar we waren tijdens het beluisteren van een muziekstuk en dit ook vertellen aan de anderen. We kregen te horen dat het laatste stuk zich afspeelde op een marktplaats in Bagdad, maar het was er zeer vrolijk. Dit moesten wij ook proberen naspelen met muziekinstrumenten.
Vervolgens kregen we een stuk van een verhaal. Deze opdracht was gebaseerd op 'Verhalen van het geluidshuis'. Ons verhaal heette 'een koffertje vol dromen'. Een iemand uit onze groep las ons fragment voor en de anderen maakten hier gepaste geluiden bij adhv. de stem en muziekinstrumenten. Al deze fragmenten werden achter elkaar gespeeld zo dat het een mooi verhaal werd.

Dit was de afsluiter van weer een geweldige muzo-dag.

Een muzische dag (deel 1)

Vandaag begon mijn muzische dag met beeld. Ik wist niet zo goed wat ik er van moest verwachten. We begonnen met in een kring te gaan zitten. In het midden van deze kring stond een bak met allerlei materiaal in. We kozen elk 1 voorwerp en hiermee moesten we onszelf beschrijven. Daarna deden we nog van alles met deze voorwerpen. Bv. We moesten beschrijven wat we in dit voorwerp zagen; We bedachten een nieuwe functie voor dit voorwerp; ... .
Hierna kregen we de opdracht om per 2 te gaan staan. Als eerste opdrachten moesten we een schoen maken. Ons groepje moest dit doen met wol. Daarna schoven wij door en kwamen we terecht bij de rietjes. Hiervan moesten we een riem maken. Hierna kwamen we bij het plastic. Bij dit materiaal moesten we een techniek toepassen en dat was inpakken. Ook moesten we de riem erin gebruiken van de vorige groep. We maakten met dit materiaal een hoed. Vervolgens kwamen we bij de houten stokken. Hiermee moesten we iets maken zodat we niet zichtbaar waren. Ik vond deze opdrachten zeer fijn. Ik had voldoende inspiratie om mijn fantasie de vrije loop te kunnen laten. Als afsluiter moesten we een prent kiezen van een model met een speciaal kostuum aan. Met deze materialen moesten wij ook een kostuum maken. Wij maakten van hout een rugzak en met kleine stokjes een soort afscherming voor op het hoofd te plaatsen. Hieronder ziet u enkele foto's van onze creaties.

Daarna was onze sessie beeld nog niet gedaan. We kregen nu allemaal een bordje op met 2 verschillende kleuren verf. Hiermee schilderden we samen op een groot papier. Eerst schilderden we de buik. Daarna schoven we door en tekenden we op de buik van iemand anders een hoofd. Zo ging dit verder tot ons'monstertje' klaar was. Hieronder kan u het resultaat bekijken.

Na de sessie beeld kregen we een sessie media. Onze eerste opdracht was om de Ipad te nemen en er de app 'Magic' op te openen. Aan deze app moest je een ja-nee vraag stellen. Daarna schudde je met de Ipad en dan kwam er een antwoord tevoorschijn op jouw vraag. Daarna maakten we zelf een liedje met de app 'Songify'. We beluisterden de resultaten van iedereen. Na ons zangtalent aan elkaar te laten horen, deden we mee aan de Fanta Challenge nr.11. Bij deze uitdaging moest de Fanta groter zijn dan wijzelf. Hieronder ziet u wat het geworden is.

Na deze uitdaging moesten we een foto maken die getrukeerd was. Het onderwerp van mijn foto was 'Walk away'.

Na onze fotoshoots leerden we aan de slag gaan met de app 'iMovie'. Hiermee maakten we in groepjes een filmpje over 15/01/2015. Deze dag wordt onze muzodag in de lagere school.

Zo ik sluit mijn bericht hier af. Morgen laat ik jullie zeker en vast weten wat ik allemaal voor muzische dingen heb meegemaakt.

Een fantastisch begin...

Vandaag begon de module muzische school. Hiervoor moesten we naar het VLOS in Sint-Niklaas. Eerst kregen we te horen wat de naam van ons thema was voor deze module. Dat was 'Toekomst in je koffer '. Ik begon er al vanalles bij te bedenken. Ik dacht dat we zouden werken rond de toekomst of wat wij in onze koffer zouden steken als we op reis zouden gaan... . Maar dat bleek niet waar te zijn. Eerst kregen we een filmpje te zien en daarna een lied met als titel 'Vluchten kan niet meer'. Dit alles ging dus over vluchtelingen en het vluchten zelf.
Wanneer de inleiding voorbij was, mochten wij zelf aan de slag gaan. We kregen als opdracht om in groepjes van 4 een verhaal te schrijven over een vluchteling. Het moest lijken dat de vluchteling het zelf verteld. Ik mocht bij dat verhaal gebruik maken van sleutelwoorden. Zo'n opdracht is helemaal iets voor mij. Toen we de sleutelwoorden kregen, zag ik al een heel verhaal voor mij. We begonnen dan ook onmiddellijk te schrijven. We schreven niet alles in volle zinnen uit, maar ook gewoon met sleutelwoorden. Daarna vertelden we ons verhaal aan de hele groep.
Hierna was er nog een stellingenspel over de migranten. Wie akkoord was moest rechts gaan staan, wie niet akkoord was links. Bij ons kwam de cultuur, de taal en de werkloosheid aan bod. Ik had wel steeds een mening, maar ik vond het moeilijk om te zeggen ofdat ik akkoord was of eerder niet akkoord. Daarna kregen we 3 prenten te zien ( een koelkast, een rode hond en een vraagteken). We moesten 1 prent kiezen en er een titel + verhaal bij verzinnen. Bij het zien van de koelkast dacht ik onmiddellijk aan de verschillende standen van de maatschappij. Dit was het echter niet. Het ging er over dat er geen eten in de koelkast lag. Ze was helemaal leeg. Hierna was er nog een opdracht voorzien. Die luidde als volgt 'Schrijf ze vrij...'. Door tijdsgebrek konden we deze jammer genoeg niet meer doen.

Tijdens de tweede sessie gaf een mevrouw eerst uitleg over het VLOS. Daarna vertelde ze het verhaal van Youssef, een jongen die gevlucht was samen met zijn ouders. Dit verhaal werd ondersteund door prenten op een PowerPoint. Wanneer het verhaal ten einde was kregen we een strip met als titel (Het geheim van Youssef). Dit was het vervolg van het leven van Youssef. Persoonlijk vond ik het zeer leuk gedaan. Na het lezen van het stripverhaal kreeg ik een tekstballon. Deze moest ik bij de juiste prent vooraan gaan plaatsen. Dit was de vastzetting van het verhaal.
Hierna gaf de vrouw ons de kans om een nieuwe vastzetting te bedenken. Wij dachten aan een koffer waarin de leerlingen iets mochten tekenen, schrijven, ... dat zij zouden meenemen als ze moesten vluchten. Als tweede optie konden we ook nog de vraag stellen 'Wat zou jij Youssef willen meegeven?'.

Strip

Tekstballonnen met prenten

Koffer 'Wat zou jij Youssef willen meegeven?'

 Hierna zat de voormiddag erop. In de namiddag kregen we een rondleiding in het STEM. Het was een tentoonstelling die ook met vluchten te maken had. De titel van de tentoonstelling was '50 jaar migratie'. De zaal was in twee delen opgesplist, een turkse kant en een marokkaanse. Het eerste wat mij opviel was de portretten van de mensen die er hingen. Dat sprak mij echt aan. In de lagere school zou ik hiermee als sfeerschepping wel aan de slag mee willen gaan. We kregen eerst een rondleiding van een gids in het marokkaanse gedeelte. Een marokkaanse mevrouw gaf hier ook uitleg bij hoe het bij haar in die tijd was. Hierdoor kon ik mij alles beter inbeelden.
Daarna kregen we een rondleiding van twee turken in het turkse gedeelte. Op het einde moesten twee studenten een rollenspel doen. De ene was de klant bij de slager, de andere de verkoper. De klant was turks en sprak helemaal geen Nederlands. Zo werd het duidelijk dat het voor die mensen heel moeilijk moest geweest zijn en nu soms nog. Met kinderen uit de lagere school zou ik het ook zo aanpakken. Zo krijgen ze net als ik een duidelijk beeld over de situatie.

Deze fantastische muzo-dag zit erop. Ik kijk al uit naar morgen!